Królewskie Katolickie Seminarium dla Nauczycielek (Königliches Katholisches Lehrerinnenseminar), ob. Zespół Szkół Ekonomicznych, zostało wzniesione w stylu neorenesansu północnego z wysublimowaną domieszką secesji. Z budowanym równolegle Królewskim Ewangelickim Seminarium dla Nauczycieli (Königliches Evangelisches Lehrerseminar) – ob. Liceum Ogólnokształcące nr I – o elewacji ceglanej, zostało skontrastowane elewacją tynkowaną, aczkolwiek również na piaskowcowym cokole. Jedna z największych inwestycji państwowych w Lesznie w okresie zaboru pruskiego trwała w latach 1906–1909 i pochłonęła niemal 492 000 marek. Kierownictwo budowy żeńskiego seminarium spoczywało w rękach rządowego mistrza budowlanego Sandera, a część konstrukcji technicznych nadzorował kierownik budowy Rösner. W przeciwieństwie do seminarium męskiego, żeńskie posiadało internat, co znacznie zwiększyło liczbę izb i wszelkiego rodzaju pomieszczeń, których w sumie było aż 195! Teren pod budowę, liczący pięć mórg (1,25 ha), podobnie jak w wypadku poprzedniego seminarium, przekazało nieodpłatnie miasto. Budowa trwała w sumie od września 1906 r. do kwietnia 1909 r., z przerwą na mroźną zimę (1908/1909). Przekazanie budynku inwestorowi odbyło się 3 kwietnia 1909 r., zaś uroczyste otwarcie nastąpiło 19 kwietnia 1909 r.

Wysoka na 39 m wieża została ukoronowana kopułą z kulą, a długą na 110 m fasadę południową rozczłonkowano na trzy główne budynki: dominujący w centrum korpus mieszczący klasy, mniejszą i niższą bryłę hali sportowej zwartą od północy ze skrzydłem gospodarczym, i najbardziej malowniczo ukształtowane skrzydło wschodnie, rozbudowane istotnie od północy, stanowiące lokalizację mieszkań służbowych. Gmach seminarium, zarówno pod względem rzutu, jak i bryły oraz elewacji stanowił, całkowicie nową jakość w krajobrazie architektonicznym Leszna, a jego rangę podkreślał monumentalizm budowli i estetycznie zaaranżowane otoczenie.

W ówczesnej prasie – „Leszczyńskim Orędowniku Powiatowym” („Lissaer Kreisblatt” 1909, nr 26) o nowej placówce edukacyjnej pisano m.in.: Zaprezentujmy najpierw skrzydło z klasami, a więc przechodzimy przez główne wejście na parter, gdzie znalazły się wyłącznie pomieszczenia lekcyjne: trzy klasy seminaryjne, trzy klasy preparandy, trzy szkolne klasy ćwiczeń, pomieszczenie z pomocami dydaktycznymi. Piękny widok prezentują w szkolnych klasach lekcyjnych, umieszczone ponad olejnymi lamperiami malowane ścienne fryzy, w niższych klasach przedstawiają one śliczne sceny dziecięce, w innych zwierzęta, ptaki, chrząszcze itd., i mogą służyć zarazem do lekcji pokazowych. Podłoga korytarza parteru wyłożona jest płytkami, na pozostałych kondygnacjach linoleum. […] schody z czerwonego piaskowca z okładziną z linoleum wiodą na pierwsze piętro, które mieści gabinet dyrektora wraz z poczekalnią, pokój konferencyjny, pokój odpoczynku, a ponadto wiele pracowni dla 42 seminarzystek, gabinet fizyki z pracownią fizyczną, dużą salę rysunkową z modelarnią, pomieszczenia biblioteczne, pomocy dydaktycznych i toalet. Na drugim piętrze znajduje się przede wszystkim aula, która ma osiem metrów wysokości i ciągnie się przez dwie kondygnacje. Piękne i wspaniałe jest tutaj ołowiane przeszklenie trzech wielkich okien. Ponieważ aula jest przeznaczona także do celów liturgicznych, w wykuszu został umieszczony ołtarz […] W bogato malowanych ścianach bocznych wykusza, za wykonanym w drewnie ołtarzem znajduje się piękny medalion okienny z malowanym wizerunkiem Maryi. […] Dalej znajdujemy na tej kondygnacji trzy pracownie dla 24 seminarzystek, dwie umywalnie z 45 kabinami i dwie sale sypialne, razem z 45 łóżkami. […] Znajduje się tu także mieszkanie dla nauczycielki z trzema pokojami, kuchnią itd. Trzecie piętro mieści trzy pracownie dla 24 seminarzystek, dwie sypialnie i dwie umywalnie, każde dla 45 uczennic i mieszkanie nauczycielki z trzema pokojami itd. […] Sypialnie i umywalnie, jak również izolatka chorych w skrzydle mieszkalnym mają oświetlenie elektryczne, wszystkie pozostałe pomieszczenia oświetlenie gazowe. W piwnicy oprócz ogrzewania parowego niskiego ciśnienia, mieszkania woźnego i łaźni (osiem pryszniców i trzy wanny), mieszczą się różne pomieszczenia gospodarcze.

Sala sportowa jest łatwo dostępna z korytarza albo przez boczne wejście […] ma sama 200 metrów kwadratowych i zawiera wszystkie niezbędne najnowocześniej wykonane przyrządy do ćwiczeń. Ponieważ będzie też wykorzystywana przez seminarium męskie, dlatego wykonane jest osobne wejście, posiada też pomieszczenie na garderobę. […] Nad salą sportową znajdują się jadalnia i sala muzyczna, które przez całkowicie składaną, tak zwaną ścianę harmonijkową będą mogły być zamienione w jedną wielką salę. […] Na północ od budynku hali sportowej jest skrzydło gospodarcze, które zawiera wielką kuchnię, zmywalnię i mieszkanie administratorki. […]

Skrzydło mieszkalne mieści na parterze mieszkanie naczelnej nauczycielki, trzy pokoje, kuchnię itd. oraz mieszkanie nauczyciela z czterech pokojów, kuchni i pomieszczeń pobocznych. Na pierwszym piętrze znajduje się mieszkanie dyrektora z sześcioma pokojami i wielką przestrzenią poboczną. Osobny korytarz prowadzi do ambulatorium, które składa się z trzech pokojów, łazienki itd. […] Wokół 700-metrowego dziedzińca szkolnego leżą ogrody należące do poszczególnych domostw, jak również ogród botaniczny i plac tenisowy. Aranżację ogrodową otrzyma także plac przed seminarium.

Oddane do użytku w 1909 r. Katolickie Seminarium dla Nauczycielek było wzorcową i nowoczesną placówką edukacyjną, zafundowaną przez państwo pruskie Lesznu. Nie służyło miastu długo, gdyż wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 r. w olbrzymim budynku urządzono szpital wojskowy, istniejący tu do końca zaborów. Władze polskie placówkę przejęły w 1920 r. i przystąpiły do jej ponownego przygotowania do pełnienia funkcji szkolnej. Prace przeprowadzono na tyle sprawnie, że w 1922 r. odbyła się tu już pierwsza matura. Utrzymano też historyczny profil szkoły, która w okresie międzywojennym działała jako Państwowe Seminarium Nauczycielskie Żeńskie, wyposażone w bibliotekę o pokaźnym zbiorze książek. Dopiero na krótko przed wybuchem II wojny światowej, w 1937 r., szkoła stała się siedzibą Państwowego Liceum Pedagogicznego.

Po wojnie w budynku mieściło się w dalszym ciągu Państwowe Liceum Pedagogiczne, uruchomione już w 1945 r. Działało ono do 1969 r., kiedy placówka została ostatecznie zlikwidowana. Opuszczony przez Liceum Pedagogiczne gmach w 1970 r. zajęły klasy Państwowego Gimnazjum i Liceum Handlowego, która znalazło swego kontynuatora w obecnym gospodarzu obiektu z pierwszej dekady XX w., czyli Zespole Szkół Ekonomicznych, noszącym od 1972 r. im. Jana Amosa Komeńskiego.

Bibliografia:

- Archiwum Państwowe w Lesznie, Dokumentacja techniczna – zbiór.

- Jędraś Stanisław, Państwowe Liceum Pedagogiczne w Lesznie 1937–1969, Leszno 2014.

- Komolka Mirosława, Sierpowski Stanisław, Leszno. Zarys dziejów, Poznań 1987.

- Świderski Bronisław, Ilustrowany opis Leszna i ziemi leszczyńskiej, Leszno 1928.

- Urbaniak Miron, Modernizacja infrastruktury miejskiej Leszna w latach 1832–1914, Poznań 2009.

- http://zse.boo.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1&Itemid=37