Kamienica nr 5 (1823/1881)
Kamienica powstała na pogorzelisku w 1823 r., zapewne w stylu klasycystycznym. Około 1881 r. została przebudowana i nadbudowana, zyskując częściowo zmieniony układ wnętrz i obecną fasadę neorenesansową.
Townhouse no. 5 (1823/1881)
After being burnt down the building was reconstructed in 1823 probably in the Greek revival style. Around 1881 it was remodelled and expanded, its interiors were partly rearranged and the building gained its present neo-Renaissance facade.
Czytaj więcejKamienica nr 5 to jedna z nielicznych na leszczyńskim Rynku, które powstały całkowicie od podstaw w XIX w. Oto bowiem jeszcze w 1791 r. piekarz Karol Beniamin Weichert kupił od niejakiego Neufeldta pogorzelisko za sumę 120 dukatów względnie 360 talarów reńskich. Parcela przez 30 lat pozostawała niezabudowana, aż w końcu zniecierpliwiony Magistrat wydał piekarzowi w 1820 r. nakaz budowy domu w ciągu trzech lat. Na podstawie zezwolenia magistrackiego z kwietnia 1823 r. Weichert zbudował wreszcie nową kamienicę przyrynkową.
Po śmierci jego i żony Florentyny do dziedziczenia spadku uprawniona była czwórka dzieci, ale właścicielem został również piekarz, Karol Beniamin, który spłacił pozostałe rodzeństwo i został jedynym właścicielem. W tym czasie, czyli na przełomie lat 30. i 40. XIX w., zabudowę posesji stanowiła kamienica frontowa, stajnia, budynek tylny oraz ogród od strony ul. Tylnej. W 1844 r. do współwłasności z Karolem Beniaminem Weichertem dołączyła jego małżonka, Augusta Amalia. Po śmierci męża w 1881 r., sprzedała ona natychmiast posesję kupcowi Jakubowi Dresdnerowi.
Wraz ze zmianą właściciela, a najdalej w ciągu dekady lat 80. XIX w. doszło do przebudowy elewacji oraz części wnętrz kamienicy. Kolejne, symboliczne wszak modernizacje budynku nastąpiły już na początku XX w., czyli w okresie własności zduna Teodora Freundlicha. Za jego czasów budynek został przyłączony do centralnego systemu kanalizacyjnego.
W 1922 r. Freundlich odsprzedał kamienicę polskiemu kupcowi Jakubowi Andrzejewskiemu, którego rodzina opiekowała się nieruchomością przed i po II wojnie światowej.
W dniu 16 września 1970 r. kamienica została wpisana do rejestru zabytków pod numerem 514/1227.
dr hab. Miron Urbaniak, prof. nadzw.
Instytut Historyczny UWr
Bibliografia:
1 Archiwum Państwowe w Lesznie, Akta miasta Leszno.
2 Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Poznaniu Delegatura w Lesznie, Ewa Kręglewska-Foksowicz, Kamienica Rynek nr 4. Rozpoznanie historyczno-konserwatorskie, Poznań 1976/77.
3 Komolka Mirosława, Sierpowski Stanisław, Leszno. Zarys dziejów, Poznań 1987.
4 Kręglewska-Foksowicz Ewa., Sztuka Leszna, Poznań 1981.
5 Urbaniak Miron, Modernizacja infrastruktury miejskiej Leszna w latach 1832–1914, Poznań 2009.
